​

Οι διαταραχές ύπνου είναι συνηθισμένο φαινόμενο στο σύνδρομο Angelman. Αρκετές μελέτες αναφέρουν ότι οι ασθενείς με σύνδρομο με Angelman έχουν μειωμένη ανάγκη για ύπνο. Ωστόσο πολλά παιδιά δεν δείχνουν τα συνήθη σημάδια της στέρησης ύπνου που εμφανίζονται στους ενήλικες αλλά αντίθετα μπορεί να γίνονται υπερδραστήρια και να παρουσιάζουν πιο έντονη συμπεριφορά.

​

Η βελτίωση του ύπνου παρέχει επίσης σημαντικό όφελος στους γονείς και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Σε όλες τις ηλικίες πρέπει να πετυχαίνεται βελτίωση των συνθηκών ύπνου με σωστή θερμοκρασία δωματίου και αριθμού κλινοσκεπασμάτων, αποφυγή καφεΐνης, αποφυγή διεγερτικών δραστηριοτήτων  πριν τον ύπνο, όπως η τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρα, διατήρηση σταθερής της ώρας της βραδινής κατάκλισης και του πρωινού ξυπνήματος, σταθερή ρουτίνα ύπνου, η οποία πρέπει να είναι σύντομη, χρησιμοποίηση  κουρτινών που δημιουργούν πλήρη συσκότιση.

​

Η παρουσία ανήσυχου ύπνου είναι συνήθης στα παιδιά με σύνδρομο Angelman και  οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Η διαχείριση του προβλήματος είναι κυρίως συμπεριφορική, παρόλο που η χορήγηση φαρμάκων προτείνεται από πολλούς. Πριν την χρησιμοποίηση όμως φαρμακευτικής αγωγής θα πρέπει να αξιολογείται η κατάσταση του ασθενούς για την πιθανή ύπαρξη ωτίτιδας, τερηδόνας, δυσκοιλιότητας, αποφρακτικής άπνοιας ύπνου και ΓΟΠ.

​

Οι γονείς θα πρέπει να κρατούν ημερολόγιο ύπνου, να ακολουθούν ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα συμπεριφοράς, ενώ θα πρέπει να αξιολογούνται οι συνθήκες διαβίωσης του ασθενούς από ομάδα ειδικών. Η μελατονίνη, ως ορμόνη του ύπνου, είναι φυσιολογική στους ασθενείς με σύνδρομο Angelman αλλά η χορήγηση της βελτιώνει τις ενδογενείς εκκρίσεις της και ωφελεί πολλούς (όχι όλους) ασθενείς. Η συνήθως χρησιμοποιούμενη δόση είναι μικρή 0,5-2 mg, αυξήστε έως 10 mg. Επίσης, έχουν χρησιμοποιηθεί οι βενζοδιαζεπίνες μόνο για σύντομο χρονικό διάστημα λόγω του κινδύνου εθισμού.