Οι ασθενείς με σύνδρομο Angelman  έχουν σημαντική  αναπτυξιακή καθυστέρηση σε όλους τους τομείς. Η πρώιμη παραπομπή για φυσιοθεραπευτική αξιολόγηση βελτιώνει την ισορροπία, τη θέση και στάση του σώματος καθώς και τη διαχείριση των μυϊκών συσπάσεων. Αργότερα, ίσως χρειαστεί η τοποθέτηση ειδικών πάτων για επίπεδα πόδια και καλύτερη στήριξη του αστραγάλου. Η έγχυση αλλαντικής τοξίνης ή εγχείρισης για ομάδες μυών με αυξημένο τόνο ή περιοχές με μυοσκελετικές δυσμορφίες θα πρέπει επίσης να διερευνάται.

​

Οι διαταραχές της λεπτής κινητικότητας χρειάζονται πρώιμη εργοθεραπευτική αξιολόγηση και παρέμβαση. Αξιολογούμε τις δυνατότητες και τις ανάγκες κάθε ασθενούς, χωριστά, και παρέχουμε κατάλληλη υποστήριξη, συμπεριλαμβανομένου και του πιο κατάλληλου σχολικού περιβάλλοντος. Η θεραπευτική αγωγή για τις βασικές δεξιότητες χρήσης της τουαλέτας έχει αποδειχτεί ότι βοηθούν, ιδιαίτερα τα παιδιά με δυσκολίες μάθησης. Ο έλεγχος των σφιγκτήρων κατά τη διάρκεια της ημέρας επιτυγχάνετε σε περισσότερα από το 50% των παιδιών, αλλά σε λιγότερο από 20% των περιπτώσεων, κατά τη διάρκεια της νύχτας.

​

Οι διαταραχές της  επικοινωνίας απαιτούν πρώιμη παρέμβαση από λογοθεραπευτή. Πάντως θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι ασθενείς με σύνδρομο Angelman, έχουν φτωχό ή καθόλου λεξιλόγιο.

Η μετάβαση από την παιδιατρική στην ενήλικη φροντίδα, θα πρέπει να γίνεται σε επαφή με διεπιστημονική ομάδα μετάβασης. Οι ενήλικες πρέπει να βρίσκονται σε  τακτική φυσιοθεραπευτική αξιολόγηση με προσοχή, ιδιαίτερα στη θέση του σώματος και πρόληψη των συσπάσεων των μυών. Στον τομέα της επικοινωνίας η λογοθεραπεία  βελτιώνει την συγκέντρωση  με απώτερο στόχο την περαιτέρω ανάπτυξη των γλωσσικών ικανοτήτων. Στον τομέα της συμπεριφοράς η ανάπτυξη λειτουργικών δεξιοτήτων για την υποστήριξη της καθημερινής ζωής, αποτελεί τον κυριότερο στόχο. Θα πρέπει να ενθαρρύνετε η ανεξαρτησία του ατόμου περνώντας βράδια μακριά από το σπίτι, ανάπαυλα από το καθημερινό πρόγραμμα και μετακόμιση σε άλλο μέρος όταν θα είναι έτοιμο.

Ένα, όμως, από τα σημαντικότερα προβλήματα του συνδρόμου Angelman είναι η επιληψία. Παρατηρείται  στο 90% περίπου των ασθενών και η αρχή της είναι συνήθως στο δεύτερο χρόνο ζωής. Οι συχνότερες κρίσεις είναι αφαιρέσεις συνήθως άτυπες, με απλανές βλέμμα, κατά τη διάρκεια των οποίων ο ασθενής ανταποκρίνεται λίγο ή καθόλου. Μπορεί να συνυπάρχουν  μικρές απότομες κινήσεις των χειλιών ή πετάρισμα των βλεφάρων. Συχνά είναι δύσκολο να διακριθεί μια άτυπης κρίση από την συνήθη συμπεριφορά του ατόμου. Επίσης, συχνές είναι και οι μυοκλονικοί σπασμοί, με σύντομο σπασμό ενός μυ ή ομάδας μυών π.χ προσώπου ή χεριών. Οι σπασμοί αυτοί, προκαλούνται από απότομη σύσπαση των μυών ή πιο σπάνια από σύντομη απώλεια συγκέντρωσης. Θα πρέπει όμως να διαφοροδιαγιγνώσκονται από τις ακούσιες κινήσεις που συχνά παρουσιάζουν αυτοί οι ασθενείς. Η διάγνωση μπορεί να διευκολυνθεί μέσω λήψης βίντεο.

​

Η θεραπεία των σπασμών περιλαμβάνει αντιεπιληπτικά φάρμακα, όπως  βαλπροϊκό οξύ, λεβετιρακετάμη, λαμοτριγίνη, τοπιραμάτη και βενζοδιαζεπίνες, η οποία θα  πρέπει να είναι ισορροπημένη και οι παρενέργειες να μην επηρεάζουν την ποιότητα ζωής των ασθενών. Θα πρέπει να τονιστεί ότι η επιληψία αυτών των ασθενών μπορεί να είναι ανθεκτική και να χρειαστούν και συμπληρωματικά μέτρα όπως στεροειδή, κετογονική δίαιτα και  διέγερση του πνευμονογαστρικού νεύρου.